در حال حاضر بنگاه های اقتصادی ما با فشارهای برآمده از کرونا و تحریم های آمریکایی مواجه هستند که هزینه های جاری آنها را بالا می برد. در چنین شرایطی بسترسازی برای دلالی و رانت خواری تنها به کاهش درآمد و زیاندهی واحدهای تولیدی، افزایش بیکاری و از بین رفتن فرصت های توسعه اقتصادی می انجامد. البته از هفته گذشته سیاست قیمت‌گذاری دستوری کنار گذاشته شد و شاهد واگذاری مسئولیت تنظیم بازار فولاد به بورس کالا و انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران بودیم، اما هنوز بازار در مورد این سیاست اطمینان ندارد چرا که در واقع وقتی شرایطی ایجاد شود که دلال با خرید محصولات فولادی در یک روز می تواند به سود ۲۰ تا ۳۰درصدی برسد، سرمایه داران به جای تولید به خرید و فروش محصولات فولادی روی می آورند.

همچنین در نظر داشته باشید که نفس بورس این است که در آن قیمت ها کشف شود نه اینکه تعیین شود. در غیر این صورت بورس به جای بنگاه رقابتی تبدیل به یک دفتر معاملاتی می شود که از پیش بر سر قیمت توافق شده و حالا فقط معامله در آن ثبت می شود. در حال حاضر در شرایطی قرار داریم که علاوه بر تعیین قیمت در بورس کالا، قیمت های کشف شده در بورس ابطال می شود. به طور مثال در هفته های گذشته قیمت کشف شده برای ورق سرد مبارکه ابطال شد. همچنین به کرات پیش می آید که قیمت های کشف شده برای محصولات پتروشیمی ابطال می شود. در یک ماه گذشته قیمت های کشف شده برای محصولات مبارکه بیش از ۴ بار ابطال شد. این اتفاقات نشان می دهد هر قیمتی که در بورس کشف شود، لزوما تایید نمی شود. وقتی قیمت کشف شده یک محصول چندین بار ابطال شود، به این معناست که باید با قیمت کمتری معامله شود. یعنی قیمت را رقابت در بورس تعیین نمی کند، بلکه قیمت خارج از بورس تعیین و تنها در بورس معامله می شود.