حبیب لاجوردی، بنیانگذار پروژه تاریخ شفاهی ایران در مرکز مطالعات خاورمیانه دانشگاه هاروارد، بامداد یکشنبه سوم مرداد در شهر واشنگتن چشم از جهان فروبست. او پروژه تاریخ شفاهی ایران را در سال ۱۳۵۹ به پیشنهاد یکی از استادان دانشگاه هاروارد پایه‌گذاری کرد. این پروژه در شهریور ۱۳۶۰ در مرکز مطالعات خاورمیانه این دانشگاه حالت اجرایی به خود گرفت. او در این پروژه به اتفاق همکارانش با ۱۳۴ نفر از چهره‌های تاثیرگذار تاریخ معاصر ایران، از جمله شاپور بختیار، علی امینی و جعفر شریف امامی، نخست‌وزیران سابق ایران در دوران پهلوی، داریوش همایون، وزیر اطلاعات ایران در آن دوران و کریم سنجابی، اولین وزیر خارجه دولت موقت پس از انقلاب ۵۷ و از رهبران جبهه ملی ایران گفت‌وگو کرده است. پروژه تاریخ شفاهی ایران یکی از منابع مهم تاریخ معاصر ایران به حساب می‌آید. لاجوردی بعد از اتمام تحصیلات و اخذ درجه دکترای اقتصاد از دانشگاه آکسفورد در سال ۱۳۴۲ به ایران بازگشت و به عنوان یکی از مدیران گروه صنعتی بهشهر، که پیشه خانوادگی او بود، مشغول به کار شد. او در سال ۱۳۴۸ با مشارکت هیئت علمی دانشکده بازرگانی دانشگاه هاروارد، مرکز ایرانی مطالعات مدیریت در تهران را تأسیس کرد و در همان مرکز به تدریس مشغول بود. بعد از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران اموال خاندان لاجوردی از سوی مقامات جمهوری اسلامی ایران مصادره شد و اعضای خانواده لاجوردی بعد از حملات گروه‌های انقلابی مجبور به ترک ایران شدند. حبیب لاجوردی بعد از بازگشت به آمریکا، پروژه تاریخ شفاهی ایران را در دانشگاه هاروارد بنیان گذاشت که در آن با ۱۳۴ نفر از بازیگران و ناظران سیاست ایران از آغاز قرن چهاردهم تا انقلاب اسلامی مصاحبه شد. پروژه تاریخ شفاهی ایران، در مرکز مطالعات خاورمیانه دانشگاه هاروارد، یکی از منابع مهم تاریخ معاصر ایران است. حبیب لاجوردی هنگام مرگ هشتاد و شش سال داشت.