به گزارش خبرنگار خودرونامه، مهدی خطیبی با بیان اینکه نیازمند رعایت بیشتر اخلاق در رسانه‌ها هستیم، از مواضع برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی در مقابل مدیران خودروسازی نیز گلایه کرد و گفت:برخی از نمایندگان کارشان به هتاکی شخصی کشده است. وی البته مصداقی درباره عدم رعایت اخلاق در رسانه ها نیاورد و موضوع هتاکی مجلسی ها را نیز سربسته و مبهم نگه داشت. با این حال، به نظر می رسد حرف اصلی مدیرعامل ایران خودرو، شکستن حریم خصوصی مدیران (نه فقط مدیران خودروسازی) و توهین به آنها به بهانه نقد صنعت خودرو است؛ موضوعی که سبب دلسردی مدیران شایسته می شود. 

خودروسازی ایران به خصوص در بخش وابسته به دولت، به نوعی مغضوب افکار عمومی است، زیرا نتوانسته از جنبه کمی، کیفی و قیمتی رضایت شهروندان را به دست بیاورد. این نارضایتی عمومی اما فضا برای حمله به دومین صنعت بزرگ کشور (پس از نفت) را که از آن به نام لکوموتیو صنایع یاد می شود، فراخ کرده و کسی ابایی از تاختن به آن ندارد. در واقع مغضوبیت ایران خودرو و سایپا نزد شهروندان ایرانی، سبب شده منتقدان به خصوص در فضای مجازی گاهی فراتر از نقد عمل کرده و کار را به توهین و شکستن حریم خصوصی افراد بکشانند.

هرچند در ضعف کمی و کیفی خودروسازی کشور تردیدی وجود ندارد و این صنعت نتوانسته رضایت مشتریان را حاصل کند و با تولید محصولات گران و کم کیفیت، در حق عموم اجحاف هم شده است، اما پرسش اینجاست که مسبب این وضع چه کسانی هستند؟

آیا مدیران عامل ایران خودرو و سایپا در ادوار مختلف، به تنهایی بانیان وضع موجود هستند یا باید دنبال مقصران دیگری نیز گشت؟ سهم دولت در ضعف های خودروسازی چیست؟ آیا سیاست هایی مانند قیمت گذاری دستوری، تحمیل نیروی انسانی و اجبار به سرمایه گذاری های فاقد توجیه، در حال و روز فعلی خودروسازی و نارضایتی عمومی از این صنعت نقش نداشته و ندارند؟ تحریم و قطع ارتباط با دنیا، خودروسازی کشور را منزوی نکرده و از تکنولوژی روز دنیا دور نگه نداشته است؟

نمایندگان مجلس شورای اسلامی (در ادوار مختلف) چطور؟ سهم آنها در خودروسازی فشل (به تعبیر عبدالناصر همتی، رئیس کل سابق بانک مرکزی) چیست؟ آیا مجلسی ها (در ادوار مختلف) نیروی انسانی به ایران خودرو و سایپا تحمیل نکرده اند؟ آیا مدیران عامل خودروسازان بزرگ  را بابت احداث سایت های تولیدی در حوزه های انتخابی شان تحت فشار قرار نداده اند؟

تردیدی نیست که خودروسازی ایران نقاط ضعف زیادی دارد و مردم به حق از آن ناراضی هستند و بسیاری از نقدها علیه این صنعت کاملا درست و بجاست. با این حال آیا خودروسازی با توجه به چالش های زیادی که دارد، صرفا با نقد اصلاح خواهد شد؟ قطعا پاسخ منفی است، زیرا برای اصلاح خودروسازی نیاز به رخ دادن چند اتفاق از جمله لغو تحریم، شکل گیری مشارکت های بین المللی، خروج دولت از این صنعت و کنار گذاشتن سیاست های دستوری است. هیچ کدام از این اتفاقات در ید قدرت مدیران خودروسازی نیست و این حاکمیت، دولت و مجلس هستند که می توانند زمینه رخ دادن شان را فراهم کنند.