اقتصادنامه، علیرضا بهداد: اوایل آذر ماه امسال، مادرم در یکی از خیابان های اصلی شهر نهاوند و درست روبروی خانه امام جمعه، دچار سانحه رانندگی شد. راننده ای که هرگز معلوم نشد کیست، حدود ساعت 9 صبح به مادرم زد و فرار کرد. ما هرگز نتوانستیم راننده بی اخلاقی را که مادر را زیر گرفت پیدا کنیم و صد افسوس که در مقابل خانه امام جمعه که طبیعتا از درجه امنیت بالایی برخوردار است، دوربینی وجود نداشت تا بتوانیم ردی از او بیابیم.

مردم نهاوند به سرعت اورژانس را خبر کردند و او روانه بیمارستان آیت اله علیمردادیان، که توسط مهندس محمدحسین علیمرادیان، شخصی خیر نهاوندی در دولت سازندگی احداث شد، کردند.

آنگونه که همراهان مادرم روایت می کنند، پزشک ارتوپد این بیمارستان به دلیل اختلاف با مدیران این بیمارستان از درمان مادر سر باز می زند و او را در شرایط درد فراوان رها می کند. سرانجام با توجه به درخواست خواهرم که از کارمندان شهرداری است و چهره ای شناخته شده در سطح شهر به شمار می آید، پزشک مجاب به ویزیت مادر می شود. بازوی دست راست مادر کاملا خرد شده به طوری که هنگام انتقال او به تخت بیمارستان صدای خرد شدن استخوان های او مثل خرده های شیشه شنیده می شود.

با توجه به درد زیاد مادر، ارتوپد بدون هیچ آزمایشی او را بیهوش کرده و تا بتواند دستش را آتل بندی کند. همراهان مادر به این باور که پزشک او را جراحی کرده خیالشان راحت می شود. صبح روز بعد، پزشک معالج در میان تعجب همراهان مادر، اعلام می کند که من فقط دست او را آتل بندی کرده ام و چون دیدم درد زیادی دارد به او آمپول بهوشی زدم. امروز هم روز آخر ماموریتم در این بیمارستان است و درمان دیگری نمی توانم روی او انجام دهم. بیمار باید منتظر بماند تا ارتوپد جدید به نهاوند سفر کند و آنگاه با تشخیص او درمان شود.

طبیغتا با توجه به دردی که مادر داشت، تصمیم گرفتیم او را سریعا به تهران انتقال داده و در یکی از بیمارستان های متخصص در شکسته بندی بستری کنیم. متولیان بیمارستان علیمرادیان در اقدامی غیر قانونی با بتوجه به اینکه مادر تصادفی بوده و مدارک اورژانس را نیز ارائه داده نزدیک به 600 هزار تومان بابت دو شب بستری از او دریافت می کنند. حتی با توجه به کمبود تخت، او را به بخش زایمان منتقل می کنند تا در کنار زنان بارداری که هر آن منتظر فارغ شدن هستند، درد بکشد و پزشکی هم از او دلجویی نکند.

با پرس و جوهایی که انجام دادیم، متوجه شدیم که بیمارستان سینا، به عنوان قدیمی ترین بیمارستان کشور، محل مناسبی برای درمان مادر است بنابراین سریعا او را به اورژانس این بیمارستان انتقال دادیم تا ادامه درمان صورت گیرد.

در ابتدا اورژانس از پذیرفتن مادر ممانعت به عمل آورد چون باور نمی کرد بیمارستانی در شهرستان بیمار را نیمه کاره رها کرده و او را راهی تهران کرده است. در نهایت با مساعدت رئیس اورژانس، پذیرش مادر بلافاصله صورت گرفت و همان شب بستری شد تا چند روز دیگر مورد عمل جراحی قرار گیرد.

در بخش عمومی بیمارستان سینا اگرچه بیماران با شکستگی های فراوان در نواحی مختلف بدن بستری شده بودند اما نظم، ادب، بهداشت محیط و از همه مهم تر رفتار مناسب پرستاران، توجه بیماران و همراهان ایشان را به خود جلب می کرد. بیمارستان سینا به پاتوق اطلاح طلبان معروف است و افرادی نظیر دکتر شکوری راد و ظفر قندی در این بیمارستان مشغول فعالیت هستند. شاید به  خاطر طرز تفکر اصلاح طلبانی که با گوشت و پوست خود مشکلات مردم را درک کرده اند و میدانند که در هشت سال گذشته چه بر سر وضع اقتصادی مردم آمده، این بیمارستان از نظر نرم افزاری و سخت افزاری آنقدر مجهز بود که کمترین زحمت را به بیماران و همراهانشان میداد.

سه روز بعد از بستری شدن مادر، نهایتا او را عمل کردند که خوشبختانه موفقیت آمیز بود. مادر دو روز بعد مرخص شد. پس از عمل نیز خدمات درمانی مناسبی ارائه شد تا او در کمترین زمان بتوان دست خود را بازیابد و به فعالیت های روزانه اش بپردازد.

موقع تسویه حساب که رسید، مدیران بخش مالی بیمارستان با رویت برگه اورژانس نهاوند، تمام هزینه ها را صفر کردند و حتی مبلغ یکصد هزار تومانی را که به هنگام پذیرش مادر در اورژانس گرفته بودند پس دادند. در اینجا بود که متوجه شدیم طرح نظام سلامت دارای چه فواید بزرگی برای مردم (از اقشار پایین تا بالا) بوده و خدمات درمانی با چه استاندارد بالایی ارائه می شود. این طرح شاید برخی نقاط ضعف داشته باشد اما از سوی مدیرانی که رفاه مردم را در نظر دارند آنقدر خوب اجرا شد که ما و خانواده دچار کمترین زحمت و نگرانی شدیم.

امروز بعد از حدود یک ماه مادر سلامتی خود را بازیافته و عنوان می کند ای کاش هیچ یارانه ای از دولت نمی گرفتم و آن را به دولت می دادم تا صرف اینگونه خدمات به مردم کند. خدماتی که نفع آن به همه می رسد و در مواقع بحرانی خانواده ها را از نگرانی نجات می دهد.

فاصله تهران تا نهاوند 400 کیلومتر است و با خودرو شخصی می توان چهارساعته از تهران وارد این شهر باستانی شد اما به نظر می رسد تا طرح نظام سلامت اگر قرار باشد با کیفیتی که در بیمارستان سینا ارائه شد، در بیمارستان علیمردادیان نهاوند ارائه شود، نیازمند طی هزاران کیلومتر راه است که شاید با سریع ترین خودرو ساخته شده در جهان سال ها طول بکشد تا به این شهر برسد.

منبع: اقتصادنامه