به گزارش اقتصادنامه به نقل از تسنیم، حسین راغفر با اعلام اینکه واردات اقتصاد کشور را از درون نابود و منافع ملی را به شدت تهدید می کند، افزود: درحقیقت واردات کالایی که امکان ساخت آن در داخل کشور وجود دارد خیانت به جامعه است، اما باید پرسید چرا درحالی که میتوان بسیاری از کالاهای مصرفی مورد نیاز مردم را در داخل کشور تولید کرد بازهم عده ای اصرار به واردات دارند؟

وی تصریح کرد: چرا درحالی‌که منابع ارزی کشور باید روی واردات ماشین‌آلات صنعتی و رشد و توسعه تولید کشور متمرکز باشد عده ای به واردات چراغ سبز نشان می دهند؟

راغفر در پاسخ به این سئوال توضیح داد: شفاف و واضح است، واردکننده ها اصلی ترین نهادهای قدرت هستند که برای آن ها منافع بزرگی در واردات کالای نهایی وجود دارد و از این جریان سود چند هزار میلیاردی میبرند.

راغفر بیان کرد: در حال حاضر زمزمه واردات لوازم خانگی به گوش می رسد، اما فقط این صنعت نیست، درباره خودرو هم همین اتفاق افتاده و ملاحظه می شود که چه فاجعه ای در ارتباط با واردات خودروی خارجی کار کرده در حال رخ دادن است.

این استاد دانشگاه ادامه داد: مردم کشورهای عربی به واسطه ثروت و شرایط رفاهی چشمگیر، هرسال مدل خودروهای خود را به روز می کنند و خودروهای قبلی را با قیمت ناچیز می فروشند، از این طرف کشور ما با قیمت ناچیز خودروهای دست دوم وارد می کند و اینجا با قیمت های گزاف به مردم می فروشند.

وی افزود: خودروی ۱۳ هزار دلاری وارد می کنند و داخل کشور ۴۰ هزار دلار می فروشند و پول های کلان به دست می آروند و هزینه هایی که باید صرف حمل و نقل عمومی کشور شود را بدین صورت به باد می دهند و ایران را به قبرستان خودروهای دست دوم تبدیل می کنند، این در حالی است که کسی در این فرایند پاسخگو نیست.

راغفر اضافه کرد: نمی‌توان درباره واردات خودرو صحبت کرد و بعد به تاثیر آن بر رشد مصرف‌گرایی در جامعه و رشد دلالی و سفته‌بازی در این عرصه توجه نکرد، در حالی که کسی پاسخگوی هزینه های گزاف ترافیک در کشور نیست، کسی پاسخگوی حجم بالای آلودگی درکشور نیست.

این اقتصاد دان به موضوع اتلاف وقت میلیون ها آدم در طول روز، اتلاف ده ها میلیون لیتر بنزین و سوخت کشور نیز اشاره کرد و دلیل پاسخگو نبودن کسی در این زمینه را نفع بردن جریان های مختلف از داخل کشور بیان کرد.

راغفر با بیان این که اطلاع داریم ارز برای واردات نهاده ها و مواد اولیه برخی اقلام دارویی که امکان تولید آن در داخل کشور وجود دارد، تخصیص داده نشده و داروی موردنظر در کشور کمیاب شده است، گفت: پس از این تصمیم بلافاصله افرادی اقدام به واردات همان دارو کردند و با ۶ برابر قیمت در داروخانه ها به عنوان کالای وارداتی و داروی خارجی می فروشند.

استاد دانشگاه الزهرا(س) با پرسش این سئوال که "چرا هیچ کس از کالایی که در داخل امکان تولید دارد حمایت نمی کند؟" اضافه کرد: چون منافع گروه های مافیایی در اقتصاد کشور حکم می کند.

وی افزود: تازمانی که این اوضاع بر همین منوال است، نباید انتظار ایجاد شغل، ارزش افزوده و توسعه اقتصادی در کشور داشته باشیم و همه اینها در حد حرف باقی می ماند و تا مشکلات در این کانون های فساد خیز حل نشود، امکان هیچ پیشرفتی در اقتصاد کشور وجود ندارد.

راغفر همچنین تصریح کرد: منابع ارزی کشور برای تولیدات داخل هم کافی نیست پس چرا این ارز باید برای واردات خودرو اختصاص پیدا کند، چرا این ارز باید برای واردات کالای لوکس لوازم خانگی که امکان تولید آن در کشور وجور دارد هزینه شود؟

این استاد دانشگاه بیان کرد: تأکید بر واردات به دلیل ایجاد رقابت حرف بیهوده است، چرا منابع ارزی باید صرف وارداتی شود که فقط چند درصد بالای جمعیتی درآمدی می‌توانند از آن استفاده کنند؟ چرا گروههای خاصی منابع ارزی کشور را اتلاف می کنند؟ اگر ارز هست چرا به تولید دارو در داخل کشور داده نمی شود؟ چرا به اتوبوس و وسایل حمل و نقل عمومی داده نمی شود؟ چرا به حمل و نقل بین شهری تخصیص داده نمی شود؟ پاسخ واضح است چون تولید داخل برای خیلی ها سود ندارد و اختصاص ارز به تولید داخل موجب ارتقای خدمات عمومی است، موجب اشتغال زایی است، موجب توسعه کشور است و برای برخی سودی ندارد خیلی مورد توجه قرار نمی گیرد.