طبق بررسی انجام شده، میزان تحقق اهداف موردنظر در چهار سناریو و در درصدهای 100، 85، 75 و 65 درصد لحاظ شده است. بر این اساس، اگر اهداف موردنظر 100 درصد تحقق یابد، عمر ذخایر سنگ آهن کشور بین 10 تا 15 سال (به طور متوسط 12 تا 13 سال) بیشتر نخواهد بود. به عبارت بهتر، در صورت تحقق اهدافی مانند تولید 55 میلیون تن فولاد، کشور تنها تا 12 یا 13 سال بعد ذخایر سنگ آهن خواهد داشت.

این در حالی است که هر چه از میزان تحقق اهداف کاسته شود، به طور طبیعی عمر ذخایر سنگ آهن نیز بیشتر خواهد بود زیرا سنگ آهن کمتری مصرف می شود. بنابراین در این گزارش، بالا رفتن عمر ذخایر سنگ آهن کشور نکته مثبتی محسوب نمی شود، زیرا معنای آن عدم تحقق اهداف مربوط به افق 1404 و تولید 55 میلیون تن فولاد است.

به عنوان مثال، اگر 85 درصد از این اهداف محقق شود، کشور بالای 15 سال ذخایر سنگ آهن خواهد داشت. در واقع افزایش عمر ذخایر سنگ آهن کشور در این سناریو، ناشی عقب ماندگی 15 درصدی از اهداف است.

یا مثلا اگر 25 درصد از اهداف موردنظر محقق نشود، عمر ذخایر سنگ آهن کشور به 20 سال خواهد رسید. همچنین در صورت تحقق تنها 65 درصد از اهداف و برنامه های موردنظر، عمر ذخایر سنگ آهن کشور حدود 22 تا 23 سال خواهد بود.

در واقع به نظر می رسد به ازای هر 15 درصد عدم تحقق اهداف، چیزی بین سه تا چهار سال به عمر ذخایر سنگ آهن کشور اضافه می شود.

این گزارش نشان می دهد پایان یافتن عمر ذخایر فعلی سنگ آهن کشور، چالشی بزرگ برای آینده صنایع ایران به شمار می رود که باید فکری به حال حل آن کرد. به اعتقاد کارشناسان و فعالان معدنی، اینجاست که اهمیت بسیار بالای اکتشاف خود را نشان می دهد، زیرا با اکتشافات جدید می توان به ذخایر بیشتری دست پیدا کرد و تاریخ انقضای مواد معدنی به ویژه سنگ آهن را در کشور افزایش داد.

در گزارشی نیز که اخیرا مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی منتشر کرده، تاکید شده "به منظور جلوگیری از چالش های ناشی از اتمام ذخایر معدنی کشور، لازم است اکتشافات معدنی در اولویت برنامه های بخش معدن قرار گیرد".