این روزها نسل ما از که فکر می‌کرد از بند بیماری‌های واگیردار گریخته است و دیگر هرگز شاهد بهم ریختگی زندگی اجتماعی و اقتصادی بخاطر وبا و آبله و طاعون نخواهد بود٬ دارد همان بهم ریختگی و ترس را تجربه می‌کند که نسل‌های پیشین بشر تجربه کرده‌اند.
علی‌رغم این بهم ریختگی و این آشوب واقعیت اینجاست که زندگی ادامه پیدا خواهد کرد و این روزها هم خواهند گذشت. از ما رفتار و گفتارمان در این روزها به یادگار می ماندو برخی که صبورانه قرنطینه را تجربه می‌کنند بعد‌ها به این افتخار خواهند کرد که به کند شدن روند گسترش بیماری کمک کردند. برخی هم که سوار ماشین عازم سوار‌های نوروزی شدند احتمالاً آنقدر غافلا که گذشته را فراموش خواهند کرد.
در میان همه گروه‌های جامعه شرکت‌ها و کارآفرینان امروز بر سر دوراهی پیچیده‌تری قرار دارند. از یک سو باید از جان خود٬ کارکنان و مشتریانش محافظت کنند از سوی دیگر تعامل اجتماعی که اساس داد و ستد و فعالیت اقتصادیست متوقف شده است.
وقتی کسی به مغازه شما نیاید شما فروشی ندارید و وقتی فروشی ندارید نه پولی برای اجاره موجود است نه برای دستمزد. پس باید چکار کرد؟ در ایران هنوز بیش از هشتاد میلیون انسان به حیات خود ادامه می‌دهند. به سرپناه و خوراک و پوشاک و خدمات مختلف احتیاج دارند. در این دنیای ویروس زده چطور باید به کسب و کار ادامه داد؟
این سوالیست که در ذهن خیلی‌ها وجود دارد. (دکتر) علی ذواشکیانی را خیلی از شما خوانندگان عزیز می‌شناسید. تماس گرفت و از این نگرانی‌ها گفت. خوشبختانه همراه تعدادی از آدم‌های با سابقه مدیریت و مشاوره کسب و کار و کارآفرینی پا پیش گذاشته‌ایم تا گروهی تشکیل بدهیم برای کمک به شرکت‌ها و کسب و کار‌های ایرانی در این روزها. بکوشیم برای سوالاتشان پاسخ پیدا کنیم و در پیداکردن راه حل برای گذشتن از این هفته‌‌ها و شاید ماه‌های آینده در کنارشان باشیم.
ممنون می‌شوم و ممنون می‌شویم که این موضوع را با دوستان کارِآفرین و کارفرمایتان در میان بگذارید. باید زندگی کرد. حتی در سال‌های وبایی هم نان می‌پختند و سرپناه می‌ساختند. این روزها می‌گذرد همانطور که آن سال‌ها گذشتند. منتظر جزئیات بیشتر باشید.
پیروز باشید.
علی دادپی
مطالب مرتبط
