تورم نقطه‌به‌نقطه ۵۲.۶ درصدی یعنی خانوارها در آذرماه، برای خرید همان سبد کالا و خدمات نسبت به سال قبل بیش از نصف بیشتر هزینه کرده‌اند. در تاریخ تورمی ایران، عبور از مرز ۵۰ درصد همیشه به‌معنای ورود به منطقه پرریسک بوده؛ جایی که اقتصاد به رکوردها نزدیک می‌شود، حتی اگر هنوز آن‌ها را نشکسته باشد.
یک قدم مانده به فروردین ۱۴۰۲
آخرین قله تورم نقطه ‌به‌ نقطه ایران فروردین ۱۴۰۲ با نرخ ۵۴ درصد بود؛ آذر ۱۴۰۴ حالا فقط ۱.۴ واحد درصد پایین‌تر از آن ایستاده است. این فاصله کم، تورم را از «بالا» به «لبه» رسانده؛ لبه‌ای که حافظه اقتصادی جامعه آن را خوب می‌شناسد.

خوراکی‌ها؛ جایی که عدد از کنترل خارج شده
در دل این تورم بالا، خوراکی‌ها تصویر تندتری دارند. تورم این گروه از مرز ۷۰ درصد عبور کرده و در برخی اقلام، عدد دیگر صرفا بزرگ نیست؛ تاریخی است. تورم نان و میوه در آذرماه از ۱۱۰ درصد گذشته؛ رکوردی کم‌سابقه که نشان می‌دهد فشار هزینه زندگی، پیش از هر جا، روی سفره خانوار نشسته است.
دهک‌های پایین؛ تورم بالاتر از میانگین
اعداد وقتی نگران‌کننده‌ تر می‌شوند که به توزیع می‌رسند. تورم برای دهک‌های نخست درآمدی از ۵۴ درصد عبور کرده؛ یعنی دقیقا همان محدوده‌ای که اقتصاد در کل هنوز به آن نرسیده است. به زبان ساده، فقیرترها تورمی بالاتر از عدد رسمی تجربه می‌کنند.

بهداشت و درمان؛ صعود محتاطانه، نه رکوردی
در مقابل، بهداشت و درمان اگرچه صعودی است، اما هنوز به قله‌های تاریخی خود نرسیده.
این بخش فعلا عقب‌تر از خوراکی‌ها حرکت می‌کند؛ نشانه‌ای از فشار در حال شکل‌گیری، نه بحران بالفعل.
۵۲.۶ درصد فقط یک نرخ نیست؛ خلاصه‌ای فشرده از تورم بالا، فشار نابرابر و نزدیک‌شدن دوباره اقتصاد به مرزهای خطرناک گذشته است. تورم آذر هنوز رکورد نشکسته، اما آن‌قدر به قله نزدیک شده که دیگر نمی‌توان آن را صرفا «ادامه روند» نامید. این عدد، ایستادن اقتصاد ایران در یک قدمی حافظه تاریخی تورم است.