به گزارش اقتصادنامه استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران گفت: روحانی در جریان انتخابات به معنای واقعی کلمه بسیار تنها بود و شما کمتر وزیر دولت را می دیدید، کمتر کسی را در حلقه ی نزدیک روحانی می دیدید که در انتخابات آستینش را بالا زده باشد و رخت کار تنش کرده باشند و قرص و محکم وارد میدان شده باشد. بار انتخابات را خود روحانی تنها به دوش می کشید. در استان ها و شهرستانها، روحانی تک و تنها بود. از آن حلقه ی نزدیک، مثل نهاوندیان، نوبخت، واقعا کسی را نمی دیدیم که ایشان را همراهی کند.

این تحلیلگر سیاسی در گفت و گو با «انتخاب» اضافه کرد: در حلقه ی بعدی که شامل وزرا می شود هیچیک از وزرا پا جلو نگذاشتند و نیامدند که از روحانی و حتی دستکم از عملکرد خودشان دفاع کنند. چون همه ی استراتژی اصولگرایان در این انتخابات در مناظره ها و غیره، این بود که بگویند دولت روحانی کاری انجام نداده و فقط وعده داده است. 

وی ضمن انتقاد از کم کاری اعضای دولت در انتخابات اضافه کرد: این وزرا و افراد لااقل برای دفاع از خودشان هم که شده بود، باید جلو می آمدند. نعمت زاده باید در وزارت صنایع  جلو می آمد، ربیعی در وزارت کار باید می آمد جلو و می گفت این کارها را کرده است. این آقایان عملا سکوت میکردند. سکوت این افراد، این تلقی را بوجود می آورد که انگار اصولگرایان درست می گویند.

او گفت: به جز زنگنه، ظریف و طیب نیا و قاضی زاده هاشمی واقعا کس دیگری را ندیدم که در حمایت از روحانی جلو بیاید. البته رحمانی فضلی باوجود انکه اصولگراست و هیچوقت ادعای اصلح طلبی نداشته، به عنوان وزیر کشور در مسیر قانون به روحانی کمک کرد.

وی ادامه داد: برخی وزرا و نزدیکان روحانی حتی به اندازه ی رحمانی فضلی اصولگرا هم پا به میدان نگذاشتند و حتی یک سفر همراه با روحانی نرفتند، البته به جز دکتر ظریف. واقعا هیچ حرکت خاصی از دستیاران و نزدیکان روحانی در طول انتخابات ندیدم. نمی دانم اینها چرا آنقدر ملاحظه کاری و محافظه کاری می کردند. 

زیباکلام با بیان اینکه پیروزی روحانی مرهون تلاش های خود اوست، اظهار داشت: من به جد معتدم که پیروزی روحانی ناشی از تمام سخنرانی و حرکت های شخص خودش بود. او واقعا بار انتخابات را به دوش کشید. البته در این میان استتثای بزرگی به نام اسحاق جهانگیری وجود  داشت که در قامت یک کاندیدا ظاهر شد و از روحانی دفاع کرد. اگر جهانگیری، ظریف، طیب نیا و زنگنه و تا حدودی رحمانی را فاکتور بگیریم، ما باقی کابینه و حلقه نزدیک به روحانی یعنی نوبخت و نهاوندیان، حرکتی نکردند، اصلا انگار نه انگار که انتخابات است و روحانی رئیس آنهاست. کافی است عملکرد این اقایان را با نزدیکان احمدی نژاد مقایسه کنید. هنوز که هنوز است، باوجود اینکه احمدی نژاد کاملا به حاشیه رانده شده، اما افرادی مثل مشایی، جوانفکر و هاشمی ثمره قرص و محکم پشت او هنوز ایستاده اند و رهایش نکرده اند. روحانی در نهایت در ضیافت افطار دلخوری خود را بروز داد که خیلی هم دور از انتظار نبود و ناراحتی اش از نزدیکانش کاملا قابل درک بود. واقعا نمی دانم شاید فکر میکردند رئیسی برنده می شود و نمیخواستند همه تخم مرغ ها را در سبد روحانی بگذارند.

وی اضافه کرد: جدا از اینکه نمی دانم دغدغه آقایان جه بوده، باید بگویم اینها اصلا توانی هم ندارند. واقعا نمی دانم فردی مثل نوبخت چرا باید چنین جایگاه مهمی داشته باشد. من ظرف این سه سال گذشته، بارها به رشت رفته ام، دل اصلاح طلبان رشت از ایشان خون است. میگویند زمان احمدی نژاد اینقدر خار و درحاشیه نبوده ایم. باتوجه به اینکه خودش اهل رشت است ولی کوچکترین دست دوستی و رفاقت به نیروهای معتدل و میانه روی دراز نکرده است. از سوی دیگر همه از دست نهاوندیان و نوبخت می نالند و دلشان خون است.

وی گفت: البته ناگفته نماند، تنها چیزی که از این اقایان در طی این مدت و همچنین برخی وزرا دیدیم این بود که طوری رفتار نکنیم که مخالفان و اصولگرایان از ما برنجند و به تریج قبایشان بربخورد. این تاسف آور است که افرادی در ان جایگاه قرار داده شده اند و همه فکر و ذکرشان این است.