۱-چون کتاب نمی‌خوانیم؛

۲-چون اهمیتِ رشد شخصیت، حتی ده درصدِ نظام آموزشی نیست؛

۳-چون نظام آموزشی بر حفظ کردن استوار است تا فکر کردن؛
۴-چون تربیتِ خانوادگی بیشتر بر احساسات استواراست تا رشد فردی؛
۵-چون نیاموخته ایم حرف زدن، مسئولیت دارد؛
۶-چون وقتی به پول می رسیم احساسِ قدرت می کنیم؛
۷-چون وقتی به قدرت می رسیم احساسِ برتری می کنیم؛
۸-چون عموماً دو هدفِ کلیدی را در زندگی دنبال می کنیم: پول و شهرت؛
۹-چون منافع شخصی بر رفتار اخلاقی غلبه دارد؛
۱۰-چون اصلِ نگاه به انسانهای دیگر ابزاری است؛
۱۱-چون افراد، یک دفعه به جایگاهی غیرمنتظره می رسند؛
۱۲-چون بی احترامی به انسانها در جهان سوم خیلی پی آمد ندارد؛
۱۳-چون نیروهای احساسی بر عقلِ محاسبه گر غلبۀ نود درصدی دارند؛
۱۴-چون فکرِ قبل از سخن، فرصتِ تمرین ندارد؛
۱۵چون افراد، جوگیر می شوند؛
۱۶-چون تعداد Followr به مراتب مهم تر از داشتنِ پِرنسیپ است؛ 
۱۷-چون معلوم نیست مسئول تربیتِ مدنی کیست؛
۱۸-چون تربیت، از خانواده و کلاسِ درس به جهان مجازی منتقل شده است؛
۱۹-چون عنصر "زمان" در سخن گفتن تعطیل است؛
۲۰-چون بی ثباتی اقتصادی، تعادل رفتاری را مختل کرده است؛
۲۱-چون آشنایی با ادبیات فارسی به شدت ضعیف شده است؛
۲۲-چون درناخودآگاهِ افراد، بخشِ رعایتِ حقوقِ دیگران قفل است؛
۲۴-چون روان شناسی فهم دیگران در بسیاری ازافراد ضعیف است؛
۲۵-چون زرنگی های دمِ دست مهم تر از میراثِ شخصیتی است؛
۲۶-چون تصورمی کنیم دیگران متوجه نیات ما نمی شوند؛
۲۷-چون احساسِ تعلق به یک جامعۀ سالم، خیلی ضعیف است؛
۲۸-چون زندگی امری جدی نیست؛
۲۹-چون به دوامِ واژه های منفی در ذهن انسان واقف نیستیم؛
۳۰-چون بسیاری، حتی پنج صفحه درمورد خودشان نمی توانند بنویسند.

منبع: کانال تلگرامی دکتر سریع‌القلم