ابعاد توطئه و فاجعه البته بسیار پیچده است. متاسفانه جهان بار دیگر فریب خورده است. بی اعتباری ایده حکومت جهانی و سازمان ملل بر اساس آرمان حقوق بشر و غلبه سیاست بر حقوق بین الملل بار دیگر نشان داد که سیاست فقط در یک واحد ملی است که معنا و اعتبار دارد. هیچ گربه ای برای رضای خدا موش نمی‌گیرد.

او افزود: آنان که از نظریه های خائنانه ی جنگهای "پیش دستانه " یا به قول خودشان" رهایی بخش " ( نام دیگر تجاوزگری و اشغالگری ) برای تغییر سرنوشت ملتها به دست بیگانه ها حمایت میکنند امروز باید توبه کنند. سیاست خارجی هر کشور امتداد سیاست داخلی همان کشور است و نه حقوق بشر.

قوچانی ادامه داد: حتی رسانه ها هم در خدمت سیاست خارجی دولتهای خود هستند. حتی در بی بی سی فارسی هم اگر شخص جمال الدین موسوی که خود افغان است، نبود صدای مردم افغانستان به گوش نمی رسید.

سردبیر روزنامه سازندگی بیان کرد: رسانه ها از صدا و سیما تا بی بی سی میخواهند مردم را قانع کنند طالبان آدم شده اند. برخی می‌گویند طالبان میخواهند دولت ملی تشکیل دهند ! و آنان پرچم امارت اسلامی برافراشته اند چون اصلا مفهوم دولت ملی را نمیفهمند. آمریکا به این وعده دلخوش است که طالبان از القاعده جدا شده اند و دیگر امریکایی ها را ترور نمی‌کنند.

او ادامه داد: ایران از خروج آمریکا خوشحال است و دست سعودی بر پشت سرش را نمی بیند. روسیه و چین که خوشحالند. اروپا منفعل است. برخی هم خود را فریب می‌دهند که مردم افغانستان از طالبان استقبال کردند ( دروغی که رسانه ها پخش میکنند ) آنان احتمالا استقبال مردم آلمان از هیتلر را فراموش کرده اند.

قوچانی نوشت: گویی جهل اکثریت مجوز نقض حقوق اقلیت است. بدتر از همه کسانی که از تسلیم دولت افغانستان دفاع می کنند به این امید که خون ریزی نمی شود! و صلح ( تسلیم ) به توسعه می انجامد ! توسعه اما هیچ نسبتی با این بربرها ندارد.

او افزود: توسعه، بخش خصوصی، طبقه متوسط جامعه مدنی، سرمایه گذاری خارجی، علم جدید، انقلاب صنعتی و تجارت آزاد می خواهد که در قاموس طالبان مفقود است. اگر یک جا جنگ و مقاومت مشروع باشد پس از مقاومت در برابر بیگانه ، مقابله با کودتا است.

قوچانی یادآور شد: در افغانستان" جهل و ارتجاع و استبداد " بر فساد و ناکارآمدی و وابستگی " ( اشرف غنی) پیروز شد. اما چرا ما باید یکی از این دو را انتخاب کنیم ؟ راه سوم استقلال و توسعه ملی است و این مساله امروز در افغانستان فقط با مقاومت ملی بدست می آید و در برابر کودتای طالبان حتی سیاستمدارانی چون دکتر عبدالله در کابل نیازمند مقاومت سردارانی چون احمد مسعود در پنجشیرند.