به گزارش اقتصادنامه، موضوع سرمایهگذاری یکی از اصلیترین مواردی است که بخش معدن با آن مواجه بوده است؛ چراکه اکنون بعد از پایان اکتشافات معدنی و شناسایی منابع و ذخایر جدید و همچنین دستیابی به منابع عناصر نادر معدنی، اکنون برای رسیدن به محصول نهایی هم برای رسیدن به نقدینگی و هم دستیابی به تکنولوژی های روز دنیا که میتواند در کاهش هزینه تولید، افزایش بهره وری و ارتقای استانداردهای زیست محیطی موثر باشد، جای خالی و نیاز حیاتی سرمایهگذاری در این بخش احساس میشود.
تاکنون ارقام مختلفی در این رابطه از جانب فعالان معدنی و متصدیان بخش معدن مطرح شده است؛ به گونه ای که مهدی کرباسیان - رئیس هیات عامل سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی (ایمیدرو) - در کنفرانس خبری خود اعلام کرد که تاکنون بعد از آغاز فعالیت ایمیدرو در دولت یازدهم نزدیک به سه میلیارد دلار سرمایه خارجی در حوزه معدن و صنایع معدنی جذب شده است.
این رقم در حالی اعلام شد که محمد شریعتمداری - وزیر صنعت، معدن و تجارت - از تصویب ۲.۷ میلیارد دلار پروانه سرمایه گذاری خارجی در شورای سرمایه گذاری بخش معدن در چند ماهی که از عمر دولت دوازدهم میگذرد، خبر داد.
شریعتمداری در حالی رقم ۲.۷ میلیارد دلار پروانه سرمایهگذاری را در سال جاری اعلام میکند که تقریباً این رقم نزدیک به کل سرمایهگذاری معدنی انجام شده تا پیش از این بوده و در صورتی که تمام این مقدار محقق شود میتواند رکورد قابل ملاحظهای باشد.
اما با وجود اعلام تمام این ارقام به نظر میرسد هنوز بخش معدن عقب ماندگی بسیاری در حوزه جذب سرمایه گذاری خارجی دارد، چراکه برنامهریزیهای بلندمدت در این زمینه نشان میدهد حوزه معدن و صنایع معدنی تا سال ۲۰۲۵ باید به ۵۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی دست پیدا کند.
در این زمینه میتوان گفت که ایران هنوز زیرساختهای لازم را به لحاظ قانونی و بانکی به ایجاد نکرده است تا بتواند شرایط را برای ورود سرمایهگذاران به طور کامل تسهیل کند. این دست موضوعات که کارشناسان نیز بر آنها اشاره دارند عملا روند جذب سرمایه برای حوزه معدن و صنایع معدنی را کند کرده است.
عدم ثبات قوانین سرمایهگذاری و معدنی، عدم ثبات قوانین تعرفهای و مواردی از این دست باعث شده است برنامهریزی بلندمدت برای سرمایهگذاران میسر نباشد و مجموع این موارد همراه با عدم همراهی بانک های خارجی جهت نقل و انتقالات مالی ضریب ریسک سرمایه گذاری در این حوزه را نسبت به دیگر کشورهای معدنی بالا برده است و با وجود تمام جذابیت های سرزمینی اما سرمایهگذاران محتاطانه و کم سرعت به میدان میآیند.
منبع: ایسنا
مطالب مرتبط