به گزارش رویترز، شینهوا با انتشار نامهای از سوی حزب کمونیست حاکم، کابینه، پارلمان و ارتش خطاب به مردم، مرگ جیانگ زمین در شهر شانگهای؛ جایی را که شهردار سابق و دبیر حزب کمونیست بود، اعلام کرد. در این نامه آمده است: «مرگ رفیق جیانگ زمین ضایعهای غیرقابل جبران برای حزب ما، ارتش ما و مردم ما از همه گروههای قومی است.»
در این نامه «رفیق عزیزمان جیانگ زمین» بهعنوان یک رهبر برجسته با اعتبار بالا، یک مارکسیست بزرگ، سیاستمدار، استراتژیست نظامی و دیپلمات و یک مبارز کمونیست آزموده توصیف شده است. او در ۱۷اوت۱۹۲۶ در شهر مرفه شرقی یانگژو در یک خانواده از طبقه متوسط به دنیا آمد. جیانگ ۱۳سال بهعنوان دبیر کل حزب، قدرتمندترین پست چین، با استقبال از سرمایهداران در حزب حاکم و جذب سرمایهگذاری خارجی پس از پیوستن چین به سازمان جهانی اقتصاد، قدرت اقتصادی این کشور را شکوفا کرد. چین با پشت سر گذاشتن آلمان و سپس ژاپن به دومین اقتصاد بزرگ پس از ایالات متحده تبدیل شد. جیانگ پس از فارغالتحصیلی از بخش ماشینآلات الکتریکی دانشگاه جیائوتنگ در شانگهای در سال۱۹۴۷، در یک کارخانه مواد غذایی، سپس صابونسازی و سپس بزرگترین کارخانه خودروسازی چین کار کرد.
مانند بسیاری از مقامات تکنوکرات، جیانگ بخشی از انقلاب فرهنگی فوق رادیکال۱۹۶۶-۱۹۷۶ را بهعنوان کارگر مزرعه گذراند. او در سال۱۹۸۳ بهعنوان وزیر صنعت الکترونیک منصوب شد، بخش کلیدی اما عقبماندهای که دولت امیدوار بود با دعوت از سرمایهگذاری خارجی احیا کند. جیانگ بهعنوان شهردار شانگهای در سالهای ۱۹۸۵-۱۹۸۹، بازدیدکنندگان خارجی را بهعنوان نماینده نسل جدیدی از رهبران چینی تحت تاثیر قرار داد. جیانگ زمین که انتخابی غافلگیرکننده برای رهبری یک حزب کمونیست تقسیمشده پس از آشفتگی سال۱۹۸۹ بود، چین را از طریق تغییرات تاریخی از جمله احیای اصلاحات بازارمحور، بازگشت هنگکنگ از سلطه بریتانیا در سال۱۹۹۷ و ورود پکن به سازمان تجارت جهانی در سال۱۹۸۹ زنده کرد.
فعالانی که تلاش کردند یک حزب مخالف دموکراسی چین را تشکیل دهند، به اتهام خرابکاری به ۱۲سال زندان محکوم شدند. جیانگ زمانی که پکن بهعنوان محل برگزاری بازیهای المپیک تابستانی۲۰۰۸ انتخاب شد، یک جایزه سیاسی بهدست آورد. او که یکی از مدیران سابق کارخانه صابون بود، کار خود را با اولین جانشینی دوران کمونیستی تکمیل کرد و در سال۲۰۰۲ پست خود را بهعنوان رهبر حزب به «هو جینتائو» سپرد که سال بعد نیز عنوان تشریفاتی ریاستجمهوری را به خود اختصاص داد. جیانگ سعی کرد با ماندن در ریاست کمیسیون نظامی مرکزی که شاخه نظامی حزب یعنی ارتش آزادیبخش خلق ۲میلیون نفری را کنترل می کند، نفوذش را حفظ کند. او در سال۲۰۰۴ پس از شکایتهایی که ممکن بود دولت را دچار تفرقه کند، از این سمت کنارهگیری کرد.
جیانگ حتی پس از ترک سمت خود بر تبلیغات از طریق شبکه تحت حمایت خود تاثیر داشت. گفته میشود که او از اینکه دنگهو را بهعنوان رهبر بعدی انتخاب کرده بود، ناامید بود و جیانگ را از تعیین جانشین برای خود منع کرد. اما جیانگ در ارتقای متحدانش به کمیته دائمی هفتنفره حزب، حلقه داخلی قدرت چین، زمانی که شی در سال۲۰۱۲ به رهبری رسید، موفق تلقی شد. جیانگ شخصیتی شاداب بود که برخلاف جانشینان محتاط خود، هو و شی، پیانو مینواخت و از آواز خواندن لذت میبرد. او با اشتیاق سخنرانی آبراهام لینکلن، رئیسجمهور آمریکا را برای خارجیها میخواند. در سفر به بریتانیا او سعی کرد ملکه الیزابت دوم را به خواندن آهنگ ترغیب کند. جیانگ آخرین بار در کنار رهبران فعلی و سابق بر فراز دروازه تیانآنمن پکن در رژه نظامی۲۰۱۹ که هفتادمین سالگرد قدرت را جشن میگرفت، ظاهر شد.
منبع: دنیای اقتصاد
مطالب مرتبط
نظرات کاربران برای این مطلب فعال نیست