به گزارش خبرنگار اقتصادنامه، علی آبادی انتهای خرداد امسال توانست از نمایندگان مجلس شورای اسلامی رای اعتماد بگیرد و جایگزین رضا فاطمی امین (که توسط مجلسی ها عزل شد) شود.

وزرا و حتی سرپرستان صمت، معمولا برای آنکه خودی نشان دهند و نظر افکار عمومی را جلب کنند، در همان روزها و هفته های ابتدایی مسوولیت، در دام خودرو می افتند. این "در دام افتادن" معمولا یا خود را در قالب های پوپولیستی نشان می دهد و یا در بستر تغییر مدیران عامل ایران خودرو و سایپا و یا هر دو. در قالب پوپولیستی ماجرا، وزرا و سرپرستان صمت معمولا سوار بر موج عمومی علیه خودروسازی شده و با حمله به اتفاقات و تصمیمات قبلی در این صنعت، از ایجاد رنسانس در آن صحبت به میان می آورند، گویی منجی مصرف کنندگان خودرو در کشور هستند.

در قالب "تغییرات" نیز وزرا و حتی سرپرستان صمت سعی می کنند افراد نزدیک به خود را در راس ایران خودرو و سایپا بگمارند و از همین رو دست به تغییر مدیران عامل این دوخودروساز می زنند، حتی اگر از تغییر مدیریت زمان زیادی نگذشته باشد (مانند ماجرای تغییر مدیرعامل سایپا در دوران رضا رحمانی که محمدرضا سروش پس از کمتر از سه ماه، جای خود را به میرجواد سلیمانی داد).

با آمدن علی آبادی به وزارت صمت، پیش بینی می شد وی نیز مسیر قبلی را برود و با سوار شدن بر موج عمومی و ورود به حیطه اظهارات پوپولیستی، دست به تغییر مدیران عامل ایران خودرو و سایپا نیز بزند. با این حال وی فعلا در این دام نیفتاده و اظهاراتش در حوزه خودرو تا حد زیادی به مسئله استفاده از خودروهای برقی در کشور محدود شده است. علی آبادی حتی درباره مهمترین مسئله امروز مشتریان خودرو در کشور –قیمت- اظهارنظر خاصی نکرده و توپ را کاملا در زمین شورای رقابت انداخته است. (البته گفته می شود وی چراغ خاموش به دنبال راهی است تا قیمت گذاری دستوری خودرو را تا حد امکان تعدیل و روشی دیگر را جایگزین کند).

در باب مدلی که علی آبادی در حوزه خودرو پیش گرفته اما سناریوهای مختلفی وجود دارد. یک سناریو این است که علی آبادی چندان به مسائل و چالش های خودرویی آشنا نیست و از همین رو سعی می کند تا حد امکان در این حوزه اظهارنظر نکند (حداقل تا وقتی که به اصطلاح کار دستش بیاید). این هم که وی بر برقی شدن خودروها اصرار دارد، بی ارتباط با مسوولیت قبلی وی –مدیرعاملی شرکت مپنا- نیست. در واقع علی آبادی با توجه به تخصصی که در حوزه انرژی دارد، از لزوم گذار صنعت و بازار خودروی ایران از بنزینی به برقی و هیبریدی سخن می گوید.

سناریوی دیگر اما این است که وی چراغ خاموش در حال پیش بردن اهداف و برنامه های خود در حوزه خودرو است و سکوت نسبی وی نیز از این جهت است که نمی خواهد این برنامه ها را درگیر حواشی کند. این به نوعی عکس شیوه ای است که در دوران رضا فاطمی امین در وزارت صمت رواج داشت. فاطمی امین به اصطلاح سنگ هایی بزرگ را برای بخش خودرو برداشته بود (مانند تولید سه میلیونی، صادرات یک میلیونی و واردات 200 هزار دستگاهی) و با رسانه ای و عمومی کردن آنها و عدم تحقق شان، موجی از انتقادات دامان وی را گرفت و این موضوع در عزل وی اثرگذار بود.

اما در مورد عدم تغییر مدیران عامل ایران خودرو و سایپا (به عنوان رسمی نانوشته در میان وزرای صمت) نیز سناریوهای مختلفی وجود دارد. یک سناریو این است که علی آبادی قید تغییرات در جاده مخصوص را زده و می خواهد کار را با همین مدیران فعلی پیش ببرد. بر این اساس، ممکن است وی به این نتیجه رسیده باشد که اهداف و برنامه هایش با وجود مدیران عامل فعلی ایران خودرو و سایپا نیز پیش خواهد رفت، بنابراین نیازی به تغییر آنها نیست. حتی ممکن است علی آبادی به این موضوع فکر کرده باشد که با وجود تحریم، قیمت گذاری دستوری و شرایط کلی کشور، تغییر مدیران عامل دو خودروساز بزرگ کشور الزاما حرکتی رو به جلو نخواهد بود. 

سناریوی دیگر این است که علی آبادی هنوز به جمع بندی لازم در این ماجرا نرسیده و سکوت وی در این مورد، به نوعی آرامش قبل از طوفان است. از همین رو ممکن است چندی دیگر موج تغییرات (که فعلا معدنی ها و فلزی ها را درگیر کرده) به جاده مخصوص هم برسد. 

سناریوی دیگر اما این است که علی آبادی برای تغییر مدیران عامل خودروسازی به جمع بندی و اطمینان نیز رسیده، اما به اصطلاح نفر برای جایگزینی آنها ندارد. اگر این سناریو درست باشد، دیر یا زود طوفان تغییرات مدیریتی به جاده مخصوص هم خواهد رسید. به هر حال این امکان وجود دارد که علی آبادی بخواهد حداقل دو سال باقیمانده از وزارت خود را با مدیران معتمد و منتسب به خود در خودروسازی بگذراند و اگر این چنین باشد، تغییر مدیران عامل دو خودروساز بزرگ کشور قطعی خواهد بود.