این روزنامه به سند ۴۰صفحه‌ای تحت عنوان «دیوار اریحا» اشاره می‌کند که نقطه به نقطه، دقیقا تهاجم حماس را ترسیم کرده بود. سند ترجمه‌شده که توسط نیویورک تایمز بررسی شده، تاریخی را برای حمله تعیین نکرده، اما حمله روشمندی را توصیف کرده است که برای غلبه بر استحکامات اطراف نوار غزه، تصرف شهرهای اسرائیل و حمله به پایگاه‌های نظامی کلیدی، از جمله یک مرکز فرماندهی طراحی شده بود.

حماس این طرح را با دقت پیاده کرد. این سند به‌طور گسترده در میان رهبران نظامی و اطلاعاتی اسرائیل پخش شد؛ اما کارشناسان به این نتیجه رسیدند که بر اساس اسناد و اظهارات مقامات، حمله‌ای در این مقیاس از توانایی‌های حماس خارج است.
اسناد، ایمیل‌ها و مصاحبه‌ها نشان می‌دهد که مقامات اسرائیلی بیش از یک‌سال قبل از وقوع حمله ۷اکتبر، از طرح آنها با خبر بوده‌اند. اما مقامات نظامی و اطلاعاتی اسرائیل این طرح را بلندپروازانه دانسته و اجرای آن را برای حماس بسیار دشوار تلقی کرده بودند.

به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، این سند تقریبا ۴۰صفحه‌ای که مقامات اسرائیلی به آن نام رمز «دیوار اریحا» داده بودند، نقطه به نقطه، دقیقا نوعی تهاجم حماس را ترسیم کرده بود؛ حمله‌ای که منجر به کشته شدن ۱۲۰۰نفر در سرزمین‌های اشغالی شد.

سند ترجمه‌شده که توسط نیویورک‌تایمز بررسی شد، تاریخی را برای حمله تعیین نکرده بود؛ اما حمله روشمندی را توصیف کرده که برای غلبه بر استحکامات اطراف نوار غزه، تصرف شهرهای اسرائیل و حمله به پایگاه‌های نظامی کلیدی، از جمله یک مرکز فرماندهی طراحی شده بود. حماس این طرح را با دقت تکان‌دهنده‌ای پیاده کرده است.

این سند خواستار رگبار موشک در ابتدای حمله، ارسال هواپیماهای بدون سرنشین برای از کار انداختن دوربین‌های امنیتی و مسلسل‌های خودکار در امتداد مرز و افراد مسلح برای سرازیر شدن دسته‌جمعی با پاراگلایدر، موتورسیکلت و پیاده به داخل اسرائیل شده بود. این حمله مو به مو در ۷اکتبر اتفاق افتاد.

این سند به‌طور گسترده در میان رهبران نظامی و اطلاعاتی اسرائیل پخش شد، اما کارشناسان به این نتیجه رسیدند که بر اساس اسناد و اظهارات مقامات، حمله‌ای در این مقیاس از توانایی‌های حماس خارج است.

مشخص نیست که آیا بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل یا دیگر رهبران ارشد سیاسی نیز این سند را دیده‌اند یا خیر؟ سال گذشته، اندکی پس از به‌دست آمدن این سند، مقامات ارتش اسرائیل در حوزه غزه که مسوولیت دفاع از مرز با غزه را بر عهده دارد، گفتند که نیات حماس نامشخص است. در یک ارزیابی نظامی که توسط روزنامه نیویورک‌تایمز بررسی شده، آمده است: «هنوز نمی‌توان تعیین کرد که آیا این طرح به‌طور کامل پذیرفته شده است یا خیر و اینکه چگونه به اجرا در خواهد آمد.»
سپس، در ماه ژوئیه، درست سه ماه قبل از حملات، یک تحلیلگر کهنه‌کار واحد ۸۲۰۰، «آژانس اطلاعات سیگنال اسرائیل»، هشدار داد که حماس یک تمرین آموزشی شدید و یک روزه را انجام داده است که به نظر می‌رسد شبیه به آنچه در طرح مشخص شده، است. اما بر اساس ایمیل‌های رمزگذاری‌شده‌ای که توسط روزنامه نیویورک‌تایمز مشاهده شد، یک سرهنگ در بخش امور غزه نگرانی‌ها را بجا دانسته است.

این تحلیلگر در سری ایمیل‌های خود نوشت: «من کاملا این را رد می‌کنم که این سناریو تخیلی است.» او گفته بود که تمرین آموزشی حماس کاملا با «محتوای دیوار اریحا» مطابقت دارد. او افزوده بود: «این طرحی است که برای شروع جنگ طراحی شده است. این فقط حمله به یک روستا نیست.»

مقامات به‌طور خصوصی اعتراف می‌کنند که اگر ارتش این هشدارها را جدی می‌گرفت و نیروهای کمکی قابل توجهی را به سمت جنوب هدایت می‌کرد؛ جایی که حماس به آن حمله کرد، اسرائیل می‌توانست شدت حملات را کاهش دهد یا حتی از آنها جلوگیری کند. در عوض، ارتش اسرائیل آمادگی نداشت تا نیروهای حماس را از نوار غزه خارج کند.

این مرگبارترین روز از لحظه تاسیس اسرائیل به‌حساب می‌آید. مقامات امنیتی اسرائیل قبلا اذعان کرده‌اند که در حفاظت از اسرائیل شکست خورده‌اند و انتظار می‌رود که کابینه کمیسیونی را برای مطالعه وقایع منتهی به حملات تشکیل دهد.

سند دیوار اریحا مجموعه‌ای از گام‌های اشتباه را آشکار می‌کند که در حال حاضر به‌عنوان بدترین شکست اطلاعاتی اسرائیل از زمان حمله غافلگیرانه که منجر به جنگ اعراب و اسرائیل در سال۱۹۷۳ شد، به‌حساب می‌آید. پشتوانه همه این ناکامی‌ها یک باور نادرست و مهلک بود مبنی بر اینکه حماس فاقد توانایی حمله است و جرات انجام این کار را نخواهد داشت.

مقامات گفتند که این باور آن‌قدر در کابینه اسرائیل ریشه دوانده بود که آنها شواهد فزاینده خلاف آن را نادیده گرفتند. ارتش اسرائیل و آژانس امنیت اسرائیل که مسوول جنگ با نیروهای حماس غزه است، از اظهارنظر خودداری کردند؛ اما تمامی شواهد نشان می‌دهد که نیروهای امنیتی و نظامی اسرائیل کاملا شواهد روشن را نادیده گرفته‌اند.
منبع: دنیای اقتصاد