اقتصادنامه: ۳۰ درصد. عددی که این‌بار نه روی تابلو صرافی‌ها نشست، نه در ویترین طلا دیده شد؛ بلکه آرام و بی‌سروصدا وارد قبض تلفن همراه شد.

افزایش ۳۰ درصدی تعرفه مکالمه و پیامک اپراتورهای تلفن همراه که از بامداد ۲۳ آذر اجرایی شده، نمونه‌ای از همان گرانی‌هایی است که کمتر دیده می‌شوند، اما هر روز پرداخت می‌شوند. عدد، اینجا هم خودش حرف می‌زند.گرانی‌هایی که «کوچک» به نظر می‌رسندتعرفه پیامک فارسی حالا ۱۱۶ ریال است، پیامک انگلیسی ۲۸۹ ریال.

مکالمه داخل شبکه برای سیم‌کارت دائمی به ۷۷۹ ریال رسیده و خارج از شبکه ۸۱۲ ریال. اعدادی که روی کاغذ کوچک‌اند؛ آن‌قدر کوچک که شاید ارزش تیتر شدن نداشته باشند. اما وقتی در مقیاس مصرف روزانه و ماهانه قرار می‌گیرند، به هزینه‌ای ثابت و اجتناب‌ناپذیر تبدیل می‌شوند؛ هزینه‌ای که حذف‌پذیر نیست.چرا این ۳۰ درصد مهم است؟

افزایش تعرفه مکالمه و پیامک، ادامه همان مسیری است که پیش‌تر با گرانی ۲۰ درصدی اینترنت همراه آغاز شد.این اعداد کنار هم، یک پیام مشترک دارند: فشار هزینه‌ها در بخش ارتباطات، مثل بسیاری از خدمات پایه، به‌تدریج به مصرف‌کننده منتقل می‌شود؛ نه یک‌باره، بلکه مرحله‌به‌مرحله.منطق اپراتورها؛ روایت هزینههمراه اول و ایرانسل، افزایش قیمت را با دو واژه توضیح می‌دهند: «حفظ کیفیت» و «جبران هزینه‌ها»زیرساخت، توسعه شبکه، نگهداری تجهیزات و هزینه‌های ارزی، دلایلی هستند که در بیانیه‌های رسمی تکرار می‌شوند.

اما برای مشترک، نتیجه نهایی ساده است: عدد قبض بالاتر می‌رود، بدون آنکه الزاما تغییر محسوسی در تجربه روزمره ارتباط ایجاد شود.

عددی کوچک با اثری گسترده۳۰ درصد افزایش تعرفه، شاید به اندازه جهش‌های ارزی شوک‌آور نباشد، اما از جنسی دیگر است: گرانیِ تدریجی خدمات پایه. خدماتی که حذف‌شان ممکن نیست و دقیقا به همین دلیل، اثرشان آرام، مداوم و انباشته است.

در نهایت، ۳۰ درصد فقط یک درصد نیست. نشانه‌ای است از روندی که در آن، هزینه زندگی نه با یک جهش بزرگ بلکه با مجموعه‌ای از افزایش‌های «کوچک اما دائمی» بالا می‌رود؛ روندی که عددهایش شاید تیتر نشوند، اما هر ماه در زندگی مردم تکرار می‌شوند.