به گزارش اقتصادنامه، در این شرایط، مشاوران املاک برای جذب معدود متقاضیان باقیمانده، دست به ابتکار زده‌اند. آن‌ها دیگر فقط به ذکر متراژ و قیمت اکتفا نمی‌کنند؛ بلکه طیف متنوعی از امتیازها و تسهیلات را برای فروش یا اجاره ملک پیشنهاد می‌دهند. یکی از این راهکارها، معرفی خریداران به مؤسسات مالی یا بانک‌هایی است که وام‌های میلیاردی مسکن پرداخت می‌کنند؛ وام‌هایی که در برخی موارد، حتی نیازی به آورده اولیه یا سهم "دونگی" خریدار ندارند. یکی از مشاوران منطقه پنج تهران می‌گوید: «مشتری اصلاً پول نقد کافی نداره؟ اشکال نداره. ما خودشون رو به یک مجموعه مالی معرفی می‌کنیم که بر اساس ارزش ملک، وام می‌ده. اقساط هم در حد توان پرداختی خریدار تنظیم می‌شه.»
علاوه بر این، شیوه‌هایی چون فروش اقساطی، قراردادهای رهن کامل در مدت زمان بسیار کوتاه، یا حتی پیشنهاد تخفیف‌های ویژه برای واحدهای نوساز، به بخش ثابت گفت‌وگوی مشاوران با مراجعان تبدیل شده است. به بیان دیگر، معامله‌گران بازار املاک این روزها نه‌فقط فروشنده‌اند، بلکه نقش مذاکره‌کننده، مشاور مالی و گاهی حتی واسطه بانکی را نیز ایفا می‌کنند.
اما به‌تازگی، یک ویژگی تازه به فهرست امتیازهای ملکی اضافه شده که پیش از این کمتر دیده می‌شد: «دوری از مراکز نظامی» و «برخورداری از امنیت بیشتر در زمان بحران.»
به نظر می¬رسد پس از پایان جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل و تجربه بی‌سابقه شنیدن آژیر خطر در برخی مناطق تهران، ذهنیت بسیاری از شهروندان نسبت به محل سکونت تغییر کرده است. حالا متقاضیان خرید یا اجاره، هنگام بازدید، نه‌فقط درباره امکانات رفاهی و دسترسی محلی سؤال می‌پرسند، بلکه درباره فاصله ملک تا پادگان، مراکز نظامی، سازمان‌های حساس یا حتی ساختمان‌های دولتی هم پرس‌وجو می‌کنند.
در پاسخ به این دغدغه، برخی مشاوران نیز در آگهی‌های فروش و در صحبت‌های شفاهی با مشتری، روی «امنیت منطقه» و «دور بودن از مراکز حساس» تأکید می‌کنند. به گفته یکی از مشاوران فعال در غرب تهران: «مشتری به ما می‌گه که می‌خواد جایی بخره که در زمان جنگ، نه آژیر زده باشه و نه ترکش افتاده باشه! ما هم می‌گیم اینجا منطقه‌ امنه. نه پادگان داره، نه مرکز حساس، نه ساختمون دولتی بزرگ.» او معتقد است: بعد از تجربه حملات موشکی، نوع نگاه مشتریان تغییر کرده و حالا روان آن‌ها بیشتر از قیمت، تعیین‌کننده انتخاب است.
در منطقه‌ای دیگر از پایتخت، مشاور دیگری به تجربه مشابهی اشاره می‌کند: «یکی از خریداران که سابقه جنگ سوریه رو از نزدیک دیده بود، به‌صراحت گفت که امنیت ملک در زمان بحران، برایش مهم‌تر از سال ساخت یا قیمت تمام‌شده است. این چیزیه که تا پارسال اصلاً مطرح نبود.»
در مورد این تغییر نگاه متقاضیان بازار مسکن برخی کارشناسان مسکن می¬گویند: چنین تغییراتی در الگوی تقاضای بازار ملک، پدیده‌ای مقطعی نیست. به باور آن‌ها، تجربه تنش نظامی اگرچه کوتاه‌مدت بود، اما اثر روانی آن می‌تواند در بلندمدت نیز در ترجیحات خانوارهای ساکن شهرهای بزرگ باقی بماند. نمونه‌های مشابهی در جهان هم وجود دارد. در سال‌های پس از حملات موشکی به کی‌یف در اوکراین، تمایل برای مهاجرت به مناطق حاشیه‌ای امن‌تر افزایش یافت. در لبنان نیز، ساکنان بیروت پس از هر دور از درگیری، مناطق نزدیک به مراکز نظامی را ترک کرده و خانه‌های جدیدی در حومه امن‌تر پیدا کردند.
در تهران، هنوز داده‌های رسمی برای اندازه‌گیری این تغییر رفتار وجود ندارد، اما نشانه‌ها در سطح میدانی گویای این است که بازار مسکن، نه‌فقط به سیاست‌های بانکی و قدرت خرید مردم، بلکه به اتفاقات ژئوپلیتیک نیز واکنش نشان می‌دهد. حالا که قیمت‌ها تثبیت شده و عرضه هم کم‌وبیش برقرار است، عنصر تازه‌ای در بازی معاملات نقش پیدا کرده: آرامش روانی خریدار و حس امنیت از آینده‌ای نامطمئن.
در چنین شرایطی، شاید وقت آن رسیده باشد که برنامه‌ریزان شهری، مشاوران املاک و سیاست‌گذاران بازار مسکن، «تاب‌آوری در برابر بحران» را به یکی از شاخص‌های ارزش‌گذاری ملک در شهر تهران تبدیل کنند. چراکه خانه، فقط یک سقف نیست؛ جایی است برای احساس امنیت، به‌ویژه وقتی آژیرها خاموش می‌شوند.